Testua
TTipi
Azken hamarkadan, eraikuntzaren sektoreak eskala handian pentsatu du. Hirigintza-plan zabalak, etxebizitza ugari, kirol ekipamendu izugarriak, autobide eta trenbideak. 2008azgeroztik krisiak gogor astindu gaituenetik, eraikitzeko grina nahiko pattal dabil, burumakur. Eraikitzaileek beste lurralde batzuetarako bidea hartu dute. Eta arkitektook? Kalean arkitekto-lagunen artean izaten diren elkarrizketek, normalean honelako kortesiazko galderak izaten dituzte: “eta lanez, zer moduz?†Erantzuna azkenaldian beti izaten da honelakoa: “ba gauza txikiekin, ezer garrantzizkorik ezâ€.
Gure artean, ikusten denez, gauza txikiak garatzea bigarren mailako
ekintzak izan dira. Badirudi, eskala txikia garatzea arkitektoen aisialdi
moduan kontuan hartu izan dela. Bestalde,esamesa ugari izan da: XX.
mendeko arkitekto nagusiek eraikinaren traza nagusiak definitzen zituzten bitartean, eraikineko elementu txikiagoen ardura laguntzaile,
familiartekoen jarduera moduan kontsideratu izan dela. Bazterreko
ekintza laguntzailea esan nahi baita. Ezaguna da esaera: “Arkitekto ezagun
hark eraikina proiektatzen zuen eta bere familiartekoak sarrerako
ateakâ€.
Guk, ordea, txikiaren erreklamoa egin nahi dugu.
Xehetasuna.Detailea. Txikiaren prezisioa edo zehaztasuna.
Txikiaren
bitartez gainera, arazo handien soluzioak lor daitezke,buruari astindu
ederra eman behar bazaio ere. Ez da zertan dirutza xahutu... Irudimen
gehiago bakarrik.
Esperimentazio-laborategi moduan ere txikian modu
errazagoan egin daitezke. Esate baterako maketa eta prototipoak
laguntza handikoak dira gerora.
Ondorioz, esan dezakegu, azken aldiko halabeharrak aginduta
baino gehiago, aukera polita daukagula eskala-maila honen
bertute guztiak jorratzeko. Aprobetxa dezagun garaia eskala maila
txikiari bere garrantzia emateko.
